Kees heeft er weer een drukke nacht op zitten maar nadat hij gewekt wordt door zijn zuster zien we al snel dat hij er zin in heeft vandaag,dus wij ook!Opgewekt stapt hij uit bed om zich richting ontbijttafel te begeven.Het gebruikelijke ritueel volgt:Ontbijtje,boodschapjes en een verfrissend duikje in het zwembad ,dit laatste overigens zonder Kees,meneer weigert een plons te nemen zonder dolfijn.Structuur,structuur en nog eens structuur,hierbij gedijt onze zoon het best.Een tropisch buitje lijkt de verzengende hitte enigszins weg te nemen maar al snel laat de koperen ploert zien waar deze goed in is. Wat ons opvalt is dat Kees een duidelijk onderscheid maakt tussen de opvoedkundige taken tussen zijn vader en moeder.Aan en uitkleedtechnisch laat hij het beste zien als Len er bij is en de "praatsessies"laat hij het best horen bij mij.Mannen onder elkaar begrijpen dit.... Uurtje of 12 starten we,vol verwachting,onze luxe bolide om ons richting het CDTC te verplaatsenen.De tip van Wendy en Yvonne om Kees iets in zijn handen te geven tijdens het lopen om zijn dwangmatigheid van het na iedere 2 meter de grond te "moeten"aanraken heeft effect.Een door hemzelf vernielde knijper sorteert het gewenste resultaat.Vol trots beseffen wij dat dit een wel heel bijzonder kind is,en...dat is het! Afwachtende in de hiervoor bestemde ruimte zien we een heel enthousiast mannetje,wat een energie spat hier vanaf!De plaatselijke fotografe schiet haar digitale camera vol.Sam vermaakt haarzelf met de aanwezige Lego.Al spoedig verzamelt het aanwezige personeel zich om haar heen en op de vraag met wat zij gemaakt heeft antwoordt de schat met het volgende;"dit is het vliegveld en dit is Curacao en dit is Kees en die leert hier praten....."Wat een steun en toeverlaat zal zij toch zijn voor haar grote/kleine broer!!! Enkele minuten later wordt Sam opgehaald voor de kidsclub,iedere dag weer een verrassing voor onze kleine meid.Kees verdwijnt met zijn"eigen" meiden achter de coulissen. Nadat Kees in het water ligt met zijn gehele gevolg zien wij iets dat wij van deze afstand nog niet eerder bespeurd hebben,de interactie met Deedee begint groteske vormen aan te nemen....... Dit wordt tijdens de evaluatie bevestigt en Wendy vertelt ons dat zij op zoek is naar de sleutel.Flinterdun is het lijntje... Een 3e therapeute wordt op Kees toegelaten.Stevig gesprek volgt.Moei Ijk.Maar ook zij bevestigt dat er nog zo onwijs veel uit te krijgen is uit ons ventje.Kees,kom op,waar is dat fucking sleuteltje?! Nogmaals,we zijn absoluut op de goede weg en ik ben er van overtuigt dat we dit sleuteltje gaan vinden.. Over de roti zal ik julie niet meer lastig vallen,de kinders hebben genoten van een oerhollands portie poffertjes met poedersuiker.... P.s.dit blog is reeds zo ongeveer 2800 keer bekeken ,ik denk een absoluut record sinds de uitvinding van het internet...Ga zo door,misschien verdienen we wel een 2e kans om deze,nu al,successtory te herhalen