Afgelopen nacht kunnen Len en ik de slaap slecht vatten.De gebeurtenissen van de laatste dagen houden ons bezig met van alles en nog wat.Na uiteindelijk in een roes gedommeld te zijn worden we,net als gisteren,wakker van een brabbelende Kees.Dit begint een beetje vervelend te worden Kees,hou je mond nou toch eens.Overigens zullen jullie begrijpen dat dit laatste niet met de werkelijkheid strookt. Kees is narrig,meneer heeft overduidelijk de bokkepruik opgezet deze dag.Aan en uitkleden verloopt moeizaam,de driftbuien zijn behoorlijk heftig.Een puntje van optimisme is het feit dat deze vervelende buien niet meer zo langdurig zijn als we zo nu en dan gewent zijn van hem. Te verklaren is dit gedrag natuurlijk wel,als wij al bemerken wat er met ons gebeurt zal het voor ons dappere ventje nog moeilijker te bevatten zijn. Sorry,lieve mensen maar deze jongen is in een geanimeerd gesprek verzijlt geraakt met onze nieuwe buren,schrijven gaat niet meer lukken.Maar ik beloof jullie dit morgen ochtend af te maken. Zo,ben ik weer.Kees zijn humeur verdwijnt als de welbekende sneeuw voor de zon wanneer we op weg zijn naar het CDTC.Onze auto wordt al spoedig gevuld met zijn overheerlijke vreugdekreetjes.Gearriveerd en geïnstalleerd vertellen we Wendy en Yvonne over de beslommeringen met Kees.Even later verdwijnt onze dappere dodo met zijn meiden voor de therapie.Ook Sam heeft weer een spannende dag voor de boeg,als kleinste telg van de broers en zussen van Kees zijn medecursisten loopt zij voorop richting de hier vertoevende haaien.Ze gedraagt zich voorbeeldig! Tijdens de zwemtijd lijken wij te bespeuren dat Kees er een beetje met de pet naar gooit al moeten we hierbij optekenen dat het van deze afstand soms wat moeilijk te zien is.Het tweede deel van het zwemtafereel mogen we van dichtbij bekijken.Gevuld met gepaste trots laat hij zijn ouders zien wat hij allemaal kan en durft.Toe maar man pomp je broodnodige zelfvertrouwen maar op!Als klap op de vuurpijl"zingt"Kees een liedje met Deedee mee.Als de zwemtijd finito is klautert een breeduit grijnzende Kees uit het azuurblauwe water. Wendy weet ons tijdens de evaluatie te melden dat onze zoon het uitstekend gedaan heeft,er zijn weer een aantal vorderingetjes geconstateerd door haar.Mooi! Na afloop wordt ons de gelegenheid geboden om nog een gesprek met Anja(de Therapeute/logopediste die wij vd week al eventjes hebben gesproken) aan te knopen.De kinderen worden opgevangen en een indrukwekkend gesprek tussen ons 3en volgt.Wat een geweldige mensen werken hier! Op de weg terug nog eventjes langs de rotiboer om onze bestelde lekkernijen op te halen. Eenmaal weer thuis oefenen we nog wat met Kees en bemerken dat het allemaal weer een stuk soepeler verloopt,de driftbuien zijn een stuk minder heftig als gisteravond en vanmorgen. 's Avonds beland ondergetekende als gezegd voor een drankje bij de buren(verwarrend hè,dat tijdsverschil)en ik kan jullie verklappen dat een gezellige avond volgt! Iedereen weer bedankt voor de bemoedigende reacties! Wij gaan ons zo opmaken voor de helaas laatste sessie! Hasta la Vista! Groetjes van Kees,Sam,Len en Siem