Deze morgen worden we wakker op de ontspannen tonen van Bobejaan Marley.Nadat ik gisteravond te horen heb gekregen dat onze nieuwe buurman een behoorlijke reggae fanaat is,verzoek ik hem om de dag op te laten starten met het "three little birds" van deze,en zeker door Sam en Kees,allom geprezen Jamaicaanse grootheid.Dit zorgt ervoor dat onze kinderen zich met een drafje richting onze buren begeven.Al zingend en dansend staan zij zich uit te sloven op het lied met de 3 vogeltjes(citaat van Sam) Je kunt de dagen slechter beginnen,denk ik maar... Kees kijkt wat bedenkelijk als we hem voorbereiden op het feit dat hij vandaag voor de laatste keer naar Deedee en zijn 2 hartsvriendinnen mag.Met handgebaren,iets wat meneer zich uitzichzelf nog niet eerder vertoond heeft,laat hij merken dat hij er zin in heeft. Met gemengde gevoelens sukkelen we richting CDTC en Kees staat van een afstandje al naar Wendy te zwaaien.Dat krijgt deze lieftallige jongedame toch maar in 2 weekjes voor elkaar!Wendy(en de rest van het team natuurlijk)..een diepe buiging onzerzijds hiervoor! We nemen plaats aan de stammtisch en Wendy en Yvonne schuiven aan.Wij geven hen de vorderingen door en zij komen met een opmerkelijk plan....Er wordt nog een therapeute op onze zoon toegelaten.Dit is verrassenderwijs zijn kleine zus.Eens kijken wat zij los kan maken bij haar grote broer.Zo jammer,maar wel begrijpelijk,dat we dit niet met eigen ogen kunnen aanschouwen. Een klein half uurtje later wordt Sam opgehaald om de kidsclub op sleeptouw te nemen en zien we dat Kees,Wendy en Yvonne zich richting Deedee begeven. Dit,toch iedere dag weer fascinerende schouwspel bekijkende,horen we al snel dat Kees zijn vreugdekreetjes het gehele complex in verwarring brengen.Len denkt dat het de fluitjes van de trainsters zijn,maar nee,het is echt haar bloedeigen zoon! Sorry hoor,maar ik ben de buren weer tegen het lijf gelopen wat resulteert in het op de vroege morgen moeten afmaken waar ik gister aan begonnen ben. Tijdens de laatste evaluatie luisteren we met een behoorlijk brok in de keel wat Wendy ons te vertellen heeft.Ook zij vind het jammer dat de sessie met haar grote vriend Kees voorbij is,ze had hem graag nog een weekje onder handen genomen.Met andere woorden,deze therapie sluit uitstekend aan bij Kees zijn wensen. Met een mooie dvd van Kees zijn avonturen,nemen wij afscheid van het gehele team en de andere gezinnen.Als emotionele kippen zonder koppen lopen we elkaar het allerbeste toe te wensen.Het is ook zo geweldig om bij de andere kinderen de vorderingen van de afgelopen 2 weken te bespeuren! Dikke tranen lopen over de wangen en we rijden terug naar huis.Heavy shit!Tijd voor verwerking. Len ligt er vroeg in en ondergetekende beland,zoals eerder vermeld bij de buren.Tijd voor ontspanning. De aankomende paar dagen zal er niet veel(of juist wel)te melden zijn,we gaan lekker met Kees(en Sam)aan de slag,hierbij deze geweldig 2 weken in ons achterhoofd houdende. Nogmaals ontzettend bedankt voor jullie reacties en tot de volgende keer! Groetjes en tot snel,Kees,Sam,Len en Siem! P.s.aan de ouders van Laura en Cher,hierbij mijn e-mail adres voor het uitwisselen van foto's,ervaringen en vorderingen.sjckops@hotmail.com.Het lijkt ons leuk om op deze manier een beetje op de hoogte van elkaar te blijven.Het was een genot om jullie te mogen leren kennen!